چاللو چلبیانلو یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان قوریچای غربی بخش سراجو شهرستان مراغه واقع شدهاست.و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1390،جمعیت آن 124 نفر ودارای 34خانوار بودهاست.

دسته بندی: روستاهای مراغه
چاللو چلبیانلو یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان قوریچای غربی بخش سراجو شهرستان مراغه واقع شدهاست.و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1390،جمعیت آن 124 نفر ودارای 34خانوار بودهاست.
دسته بندی: روستاهای مراغه
قوش قيه سي یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان قوریچای غربی بخش سراجو شهرستان مراغه واقع شده است.و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1390،جمعیت آن 112 نفر ودارای 29خانوار بودهاست.
دسته بندی: روستاهای مراغه
.
دسته بندی: روستاهای مراغه
معانی اسامی اماکن و روستاهای شهرستان مراغه
این معانی نظریه جناب جواد مفرد کلان محقق فرهنگ اساطیری ایران بوده و امکان اینکه بعضی از معانی درست نباشند وجود دارد
آشان (مکان خوب و زیبا یا محل آب).
آغاجری (به ترکی سربازان سرور تیره ای از هونها/خزرها بوده اند).
آغبلاغ سفلی (سفید چشمه پایینی).
آغبلاغ علمدار (سفید چشمه علمدار).
آغبلاغ علیا (سفید چشمه بالایی).
آغبلاغ فتوحی (سفید چشمه منسوب به فتوحی).
آغجه دیزج (دژ سفید).
آغجه کهل (غار سفید).
آغکند ثمرق (ده سفید مربوط به دارندهً ثمر و بهره).
آلما چوان (روستای چاه دار دارای سیب)،
آلمالو (سیب دار).
آهق (سُر خورده، یا مربوط به آهو).
احمدآباد (به نام احمد نامی نامیده شده است).
اسفستانج (محل اسپست= یونجه زار).
اصفهانجیق (محل نگهداری اسبان).
اکیس اكبر آباد (محل آبخیز یا زوج روستای اکبر آباد).
اللو (آتش یا خانوار علی).
امیر (روستای فرمانروا).
عکسهای بیشتر و بقیه مطلب را در ادامه مطلب ببینید
دسته بندی: هیئت های حسینی مراغه
دسته بندی: جاذبه های طبیعی
دسته بندی: خبرها
دسته بندی: در باره مراغه
مراغه به قلم جیمز موریه
جیمز موریه(1780 - ۱۹مارس۱۸۴۹)نویسنده و دیپلمات بریتانیایی قرن نوزدهم مقارن با سلطنت فتحعلیشاه قاجار در ایران.سفرنامه جيمز موريه، كتابى است در دو جلد، به زبان فارسى، كه از روى نسخه اصلى آن كه به زبان انگليسى است، ترجمه شده و به گزارشات سفر جيمز موريه به ايران اختصاص يافته است. اين كتاب در سالهاى ١٨١٢ و ١٨١٨ م. منتشرشدهاست. كتاب ایشان از منابع مهمی از تاريخ ايران به شمار مىرود.جیمز موریه در سفر خود به مراغه چنین توضیح می دهد:
روز بيست و هفتم به مراغه رسيديم در سه ميلى از روستايى بزرگ و زيبا به نام خرمازرد كه در درهاى زيبا جاى دارد و آب و كشتزارانش فراوان است،گذشتيم و پس ازطى سه ميل به باروهاى مراغه رسيديم.در ميان راه نخستين چيزى كه نگاه ما را جلب كرد پلىشش دهنه با تاقهاى بيضى شكل بود كه حاكم كنونى مراغه آن را به شيوهاى ستايشانگيز بر فرازرودخانه صفى كه در كنار باروى شهر روان است با آجر قرمز ساخته است.دومين پل با هميناندازه و شيوهء ساخت يكچهارم ميل پايينتر از پل نخستين ديده مىشود.و اين هردو پلجلال و شكوهى به اين شهر مىدهند كه به هيچ روى انتظار ديدنش را نداشتيم.از فراز هريكاز اين دو پل به يكى از دروازههاى شهر مىرسى.
عکسهای بیشتر و بقیه مطلب را در ادامه مطلب ببینید
دسته بندی: فرهنگی
چهارشنه سوری در شهرستان مراغه
چهارشنبه سوری یکی از بهترین آداب و رسوماتی است که در سرتاسر ایران به زیبای اجرا می شود ولی در مناطق کوهستانی از ارزش و اهمیت والای برخوردار است و به نوعی از بتن زندگی و اعتقادات مردم این منطقه نشات گرفته شده است و رفته رفته تبدیل به نوعی مراسم شده است و ردپاهای از قرون گذشته را امروزه در خود تا حدودی نگه داشته است. در همهی نقاط آذربایجان شرقی اسفندماه را"بایرام آیی"می نامند. چهارشنبههای اسفندماه هر کدام نامی دارند و هر یک منتسب به یکی از عناصر اربعه میباشد، که همان عناصری که در دین زرتشتی نیز از آنها نام برده شده ایت(آب، باد، خاک، هوا).
با دقت نظر در تاريخ ملاحظه میكنيم كه نياكان ما دريافته بودند كه چهار عنصر دخيل در زندگی انسان (آب- آتش- باد- خاک) درواقع حيات بخش زندگی آنهاست و اين چهار عنصر بعنوان سنبل حيات انسان و فلسفه وجودی زندگی انسان است. در واقع بايد گفت در زندگی ما ایرانیها چهار عنصر هميشه بعنوان سمبل ماندگاری قابل ستايش بوده و هميشه از طرف ایرانیها مورد تقدس قرار گرفته است به نوعی كه حتی در آذربايجان آتش دارای جايگاه ويژهای بوده است.
عکسهای بیشتر و بقیه مطلب را در ادامه مطلب ببینید
دسته بندی: خبرها
چشم ها را شست جور دیگر باید نگریست
وقتی که از ایستگاه متروی 15خرداد تهران پیدا می شیم چند قدمی نرفته به کاخ گلستان می رسیم که یکی از کاخ های دوره صفویه می باشد. در ضلع جنوب غربی کاخ، موزه مردم شناسی قرار دارد که یکی از موزه های جالب و غنی مردم شناسی می باشد، در قسمت دیوارهی سمت چب ورودی موزه تابلوی بدین مضمون جلب توجه می نماید: فرمان مظفرالدین شاه قاجار به میرزا علی اکبر خان مراغه ای؛ موضوع فرمان: اعطای حکومت شهر مراغه به میرزا علی اکبر خان(1265ش/ 1304ه ق).برای من که نام مراغه را دیدم بسیار جالب بود و متن فوق را داشتم می نوشتم گردشگری ازم سوال کرد که مراغه کجاست؟ و من با کمال تعجب پرسیدم مگر مراغه را نمی شناسی؟ گفت یکی از شهرهای ارومیه نیست؟. چرا باید شهری با این تاریخ پر افتخار و درخشانش که زمانی پایتخت ایران بوده و همان نقشی را داشته که امروزه تهران دارد چنین فراموش و گمنام شود. نام آورانی که از خاک پر بهای این شهر به پا خاستند و نام آنها در گوشه گوشه های این مرز و بوم می درخشد و به صراحت می توان گفت که کمتر شهری را می توان یافت که مثل مراغه از چنین نام آوازه ای بر خوردار باشد و در کمتر کتاب تاریخی می توان مشاهده کرد که نامی از مراغه در آن نباشد، از کتابخانه کوچک رصدخانه نیاسر تا حمام فین کاشان و اصفهان تا همین کاخ گلستان نامی از مراغه برده شده است. وقتی ابن حوقل جغرافی نویس قرن 4 ه ق از شهر ارومیه توصف می کند می گوید:
عکسهای بیشتر و بقیه مطلب را در ادامه مطلب ببینید