از واقعه کربلا تقریبا 1300 سال و اندی می گذرد و این واقعه پیوسته در زندگی مردم ایران طنین داشته است و تقریبا با سنت ها، شعائر، مراسمات و آیین های خاص در زندگی مردم ما رسوخ کرده است. مراسمات محرم از مناظر مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است که این کثرت دلیل بر گستردگی و غنای این فرهنگ در تفکر اسلامی – ایرانی دارد.

نمادها در این فرهنگ بیانگر مصادیقی گسترده و ژرف هستند. گویی نمادها و اشکال بی زبان در این فرهنگ همچون زبانی گویا، عظمت واقعه کربلا را به فریاد در آورده اند.

علم ها، طوق ها و بیرق ها، در درازای تاریخ کربلا، وقتی در کنار تعزیه ها با داستانهای متفاوت شبیه سازی می شوند در واقع هر کدام توصیفی است که برتر از چندین مجلد و کتاب گویا می شوند.

و البته این نمادهای به ظاهر ساده، اغلب با هاله ای از تقدس اعتقادی و اسطوره ای همراه اند. و در یک نگاه کلی مراسم ماه محرم سرشار از این نشانه های نمادین است که در دسته گردانیها و شبیه خوانیها جلوه می کند.

این نمادها در مجاورت با رنگ، آهنگ، شعر، و حتی نقاشی و پرده ها ظهور می نمایند و بعضی از این نمادها به مرور زمان از قالب نمادین خارج و در قالب یک رسم و یک باور می نشیند.

قداست عَلَم در جایگاه خود مقامی عالی دارد و وقتی بر پایه میله های استوانه ای به ارتفاع می رسد، نشان از بالندگی، زندگی و اوج دارد ولی همین عَلَم اگر در قالب بر طرف شدن حاجت دلهای مومنین و رفع حاجت آنان گردد یک سنت را پی ریزی می کند و از آن علم جوشی ( جوشلی علم) بر باورها می نشیند و از اینرو است که (علم بندی و علم واچینی) نمود های دیگر قداست عَلَم است.

عکسهای بیشتر و بقیه مطلب را در ادامه مطلب ببینید